Voedselvoorziening, veiligheid en geopolitiek. Ze raken steeds meer met elkaar verweven en China is de accelerator. De economische groei van dit land is indrukwekkend, maar is allerminst gegarandeerd. Chinese steden trekken elk jaar ruim tien miljoen nieuwe arbeidskrachten aan. In de jaren zeventig van de vorige eeuw woonde minder dan eenvijfde van de Chinezen in de steden, nu ruim de helft. Evenals in andere Aziatische landen zorgt vooral de opkomende middenklasse in die steden ervoor dat voorzieningszekerheid van voedsel een steeds grotere uitdaging voor regeringen wordt.
Mondiaal maken door de toegenomen welvaart ongeveer 3 miljard mensen een inhaalslag. Ze eten steeds meer vlees, waarvoor steeds grotere hoeveelheden mais en graan voor veevoeder nodig zijn. De toename in consumptie van vlees, melkproducten en eieren heeft geen precedent. En elk jaar komen er 80 miljoen monden bij. Voor China geldt dat 22 procent van de wereldbevolking moet worden gevoed met 7 procent van de beschikbare landbouwgronden. Als het landbouwareaal beneden de 1,2 miljoen vierkante kilometer komt, moet China voedsel importeren. Door onteigeningen voor bouwplannen en door vervuiling is dit vermoedelijk nu al het geval. Als Peking de voedselvoorziening niet zeker stelt, ontstaan onlusten die het regime kunnen bedreigen.
Om het artikel te lezen, ga naar de website van De Volkskrant.