Tien jaar geleden rukte de Afghaanse Noordelijke Alliantie, gesteund door Amerikaanse bommenwerpers, op richting Kaboel. De taliban moesten worden verdreven.
Want die gaf onderdak aan Al-Kaida, dat op zijn beurt achter de aanslagen van 11 september zat. De snelheid waarmee tot de interventie werd besloten was ongeëvenaard. Dat gold ook voor de internationale steun die Amerika voor deze operatie kreeg.
Het doel van operatie Enduring Freedom was simpel: zorg ervoor dat Afghanistan niet langer kan worden gebruikt als vrijplaats voor Al-Kaida, zodat die club niet langer vanuit dit land terroristische operaties tegen het westen kan uitvoeren. De opluchting was groot toen de taliban werden gewipt en een pro-westerse regering aantrad. Nu, tien jaar later, overheerst de scepsis. Het westen wil instant succes en geen oorlog die zich voortsleept.
We zijn het inmiddels vergeten, maar het verdrijven van de taliban en Al-Kaida was een megasucces. Als de Amerikanen zich na de val van de taliban zouden hebben teruggetrokken, was George Bush jr. de geschiedenis ingegaan als een groot president. Zijn boodschap was dan duidelijk geweest: wie het terrorisme steunt, wordt geëlimineerd. Dit zou de positie van Amerika strategisch hebben versterkt. Nu is het tegenovergestelde het geval. De taliban zagen de Navo als bezetter en vochten door. Dit – en de onzinnige oorlog in Irak – hebben Amerika financieel verzwakt en daarbij militair minder geloofwaardig gemaakt.
To read the complete article please go to Trouw